Data dodania:18.06.2012
14 czerwca br. straciło moc kilka przepisów Prawa prasowego. Jedbym z nich jest który przewidywał sankcje karne za nieopublikowanie sprostowania. To konsekwencja wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 1 grudnia 2010 r. 
Nie obowiązuje już też regulacja nakazująca zamieszczenie sprostowania bezpłatnie (sam obowiązek jego opublikowania pozostał). Utracił też moc przepis zawierający przesłanki odmowy publikacji sprostowania. Choć TK odroczył utratę mocy obowiązującej niekonstytucyjnych regulacji o 18 miesięcy, parlament nie zdążył uchwalić stosownej noweli. 

Trybunał uznał, że art. 46 ust. 1 oraz art. 31 i art. 33 ust. 1 Prawa prasowego są niezgodne z art. 2 i art. 42 ust. 1 Konstytucji przez to, że nie zachowują wymaganej precyzji określenia znamion czynu zagrożonego karą. Art. 46 ust. 1 przewidywał sankcję karną zarówno za uchylenie się od opublikowania sprostowania lub odpowiedzi (o których mowa w art. 31), jak i za opublikowanie sprostowania i odpowiedzi wbrew wymogom ustawy. Zdaniem TK to redaktor naczelny, w myśl art. 31, miał obowiązek publikacji, jak i obowiązek odmowy takiej publikacji w sytuacji zaistnienia obligatoryjnych przesłanek, o których mowa w art. 33 ust. 1.
TK podkreślił, że ponieważ w ustawie nie określono kryteriów pozwalających rozróżnić pojęcia sprostowania i odpowiedzi oraz nie sprecyzowano przesłanek obowiązkowej odmowy publikacji sprostowania - nie da się w sposób precyzyjny, jednoznaczny i niebudzący wątpliwości określić, jakie zachowanie (działanie lub zaniechanie) jest zabronione, a więc co stanowi czyn zabroniony pod groźbą kary. To redaktor naczelny musiał każdorazowo rozstrzygać o zaistnieniu powyższych przesłanek. Art. 46 ust. 1 łącznie z przepisami art. 31 i art. 33 ust. 1 stwarzały więc po jego stronie stan niepewności co do rzeczywistego zakresu zachowań dozwolonych i niedozwolonych (K 41/2007).

Źródło: Serwis Prawniczy LexisNexis LexPolonica